Διευθυντής: Καθηγητής Κων/νος Μανδρούκας ΑΕΡΟΒΙΑ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ Θωμάς Μεταξάς, PhD Eπικ. Καθηγητής Εργομετρίας Τ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ.

 ΑΕΡΟΒΙΑ ΑΝΤΟΧΗ Αερόβια αντοχή ή καρδιοαναπνευστική αντοχή ορίζεται ως η σχετική ένταση που μπορεί να διατηρηθεί όσο γίνεται περισσότερο χρόνο, ή ως η ανώτατη ένταση που μπορεί να διατηρηθεί για μία ορισμένη διάρκεια ή απόσταση. Αντίθετα, μυϊκή αντοχή είναι η ικανότητα διατήρησης ενός ποσοστού της μέγιστης βουλητικής συστολής μιας μυϊκής ομάδας για παρατεταμένη χρονική περίοδο.

 ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (VO 2 max) H πρόσληψη ή η κατανάλωση οξυγόνου από τα μυϊκά κύτταρα αυξάνεται ανάλογα με την ένταση της άσκησης. Ο ανώτατος όγκος οξυγόνου που καταναλώνουν τα κύτταρα κατά τη μέγιστη μυϊκή προσπάθεια στη μονάδα του χρόνου, ορίζεται ως μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου και γράφεται συντομογραφικά ως VO 2 max.

 ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (VO 2 max) H ανώτατη κατανάλωση οξυγόνου κατά την εκτέλεση άσκησης μέγιστης επιβάρυνσης VO 2 max = CO x a-vo 2

 ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (VO 2 max) Η VO 2 max εκφράζεται σε απόλυτες τιμές (l/min ή l min -1 ). Επίσης, εκφράζεται κα σε σχετικές τιμές λαμβάνοντας υπόψη και τη σωματική μάζα (ml/kg/min ή ml kg -1 min-1 ) Kατά την αξιολόγηση της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και το σωματικό λίπος, καθώς η μεταβολική δραστηριότητα του λιπώδους ιστού είναι μηδαμινή και έτσι η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου εκφράζεται και σε (ml/kgασμ/min ή ml kgασμ -1 min-1 ).

 ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (VO 2 max) H VO 2 max υποδηλώνει τη μέγιστη ταχύτητα παροχής μυϊκής ενέργειας από τον αερόβιο μηχανισμό και αποτελεί μετρήσιμη ποσότητα της αερόβιας ικανότητας. Η μέτρηση της VO 2 max γίνεται με ανοικτό κύκλωμα σπιρομετρίας, ενώ ο εξεταζόμενος υποβάλλεται σε προοδευτικά αυξανόμενες επιβαρύνσεις έως το σημείο εξάντλησης.

 ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (VO 2 max) Επιπλέον, VO 2 max είναι η διαφορά του συνολικού όγκου μεταξύ του εισπνεόμενου και εκπνεόμενου οξυγόνου στη μονάδα του χρόνου κατά τη μέγιστη μυϊκή προσπάθεια. Μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου και μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου είναι όροι ταυτόσημοι, όπως επίσης και μέγιστη αερόβια ισχύς που υποδηλώνει την ταχύτητα παροχής αερόβιας ενέργειας.

 ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ VO 2 max Η VO 2 max αντανακλά την αναπνευστική και καρδιαγγειακή λειτουργία και τη μυϊκή ικανότητα του οργανισμού να προσλαμβάνει, να μεταφέρει και να καταναλώνει τη μέγιστη δυνατή ποσότητα οξυγόνου στη μονάδα του χρόνου. Αυτό προϋποθέτει την κινητοποίηση όλων των φυσιολογικών συστημάτων, οργάνων και λειτουργιών του οργανισμού. Έτσι λοιπόν η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου είναι η συνισταμένη πολλαπλών βιολογικών διεργασιών, εκφράζει τα ανώτατα όρια της προσαρμογής τους κατά την έντονη μυϊκή προσπάθεια και αποτελεί δείκτη της λειτουργικής προσαρμοστικότητας του ατόμου και τέλος θεωρείται το πιο σημαντικό κριτήριο της βιολογικής του αξίας.

 Οι κυριότεροι παράγοντες που επηρεάζουν την VO 2 max είναι: η ηλικία, όπου η τιμή της VO 2 max κορυφώνεται κατά την ηλικία της πλήρους ωρίμανσης το φύλο, όπου οι τιμές της VO 2 max των ανδρών είναι υψηλότερες κατά 15-30% απ αυτές των γυναικών το είδος της άσκησης το αρχικό επίπεδο και η προπόνηση η κληρονομικότητα, η οποία επιδρά στη VO 2 max σε σημαντικό βαθμό (περίπου 25-40%) το σωματικό μέγεθος και η σύσταση του σώματος ο βιορυθμός και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες

 Η VO 2 max αντικατροπτίζει: την ικανότητα του αναπνευστικού συστήματος να προσλαμβάνει αέρα και να προμηθεύει το αίμα με οξυγόνο (πνευμονική χωρητικότητα, δύναμη αναπνευστικών μυών, διαφορές πιέσεων στο αναπνευστικό σύστημα, ρύθμιση οξεοβασικής ισορροπίας, επάρκεια κυψελιδικού αίματος). την ικανότητα της καρδιάς να διοχετεύει επαρκείς ποσότητες αίματος στην καρδιά (επαρκή οξυγόνωση και συσταλτικότητα του μυοκαρδίου και επαναφορά του φλεβικού αίματος στην καρδιά). την ικανότητα του κυκλοφορικού συστήματος να μεταφέρει επαρκείς ποσότητες αίματος (αιμοφόρα αγγεία, ποσότητα και ποιότητα των συστατικών του αίματος, ορμονικοί παράγοντες που ρυθμίζουν τη μεταφορά αερίων στο αίμα).

 Η VO 2 max αντικατροπτίζει: την ικανότητα των μυών να συμμετέχουν στην ανταλλαγή των αναπνευστικών αερίων μεταξύ αίματος και μυών (ρύθμιση οξεοβασικής ισορροπίας, αρτηριοφλεβική διαφορά οξυγόνου και διαφορές μερικής πίεσης των αναπνευστικών αερίων μεταξύ κυττάρων και τριχοειδών αγγείων). την ικανότητα των μυϊκών κυττάρων να μεταφέρουν ενέργεια αποτελεσματικά (κυτταρική αποτελεσματικότητα, μεταβολισμό ενεργειακών υποστρωμάτων, ενζυματική δραστηριότητα και ρυθμός κατανάλωσης μοριακού οξυγόνου).

 Προσαρμοστικότητα όλων των δομών και λειτουργιών του οργανισμού για την αερόβια παραγωγή ενέργειας κατά τη μέγιστη μυϊκή προσπάθεια. Όσο πιο λίγο οξυγόνο μπορεί να μεταφέρει και να καταναλώσει το σώμα μας τόσο μικρότερη είναι η αντοχή μας. Αντίθετα, όσο περισσότερο οξυγόνο προσλαμβάνει τόσο μεγαλύτερη είναι η αντοχή μας για σωματικό έργο.

 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ

 ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ Η ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΟΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΡΓΟΥ

 ΕΡΓΟΜΕΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΕΡΟΒΙΑΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΕΔΙΟ ΕΜΜΕΣΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΕΡΟΒΙΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ-ΝΟΜΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΜΕΣΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΕΡΟΒΙΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ (ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΙΑ) ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΜΕΓΙΣΤΗΣ & ΥΠΟΜΕΓΙΣΤΗΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ

 Benedict et al., 1912 Per-Olaf Åstrand

 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΕ ΔΑΠΕΔΟΕΡΓΟΜΕΤΡΟ ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ

 ΦΟΡΗΤΗ ΕΡΓΟΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ

 ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ VO 2 max Τα κριτήρια επίτευξης της VO 2 max είναι: 1. όταν κατά την διάρκεια εκτέλεσης άσκησης και παρά την αυξανόμενη ένταση η VO 2 max δεν αυξάνεται άλλο ή παραμένει στα ίδια επίπεδα (Mc Ardle, Katch F. and Katch V., 2000) 2. όταν το επίπεδο συγκέντρωσης του γαλακτικού οξέος στο αίμα κυμαίνεται πάνω από 8 mmol/l (Shephard and Astrand, 1992) 3. όταν το αναπνευστικό πηλίκο είναι 1.0 ή 1.10 (Davies et al., 1984) 4. όταν η καρδιακή συχνότητα προσεγγίζει την προβλεπόμενη μέγιστη καρδιακή συχνότητα με βάση την ηλικία του ατόμου (Gibson et al., 1979) και τέλος, 5. όταν η υποκειμενική αντίληψη της κόπωσης προσεγγίζει το 19 ή 20 στην κλίμακα του Borg (Hammond and Froelicher, 1984).

 ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ VO 2 max VO 2 peak

 ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ VO 2 max ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ

 VO 2 max Η υψηλότερη τιμή VO 2 max έχει καταγραφεί σε Ολυμπιονίκη της χιονοδρομίας μεγάλων αποστάσεων (94 ml.kg -1.min -1 ) Η υψηλότερη τιμή VO 2 max στις γυναίκες έχει καταγραφεί σε αθλήτρια της χιονοδρομίας μεγάλων αποστάσεων (82 ml.kg -1.min -1 )

ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΗΣΗ ΗΡΕΜΙΑΣ Ο έλεγχος του αναπνευστικού συστήματος συμπληρώνεται με τη σπιρομέτρηση ηρεμίας, μέθοδος με την οποία υπολογίζεται ο βαθμός αντιστάσεων των αεροφόρων οδών και των πνευμόνων. Συγκεκριμένα, με τη σπιρομετρία πραγματοποιείται καταγραφή του όγκου αέρα που εισέρχεται και εξέρχεται από τους πνεύμονες του εξεταζόμενου. Η καταγραφή αυτή πραγματοποιείται με τη χρησιμοποίηση του σπιρόμετρου

 ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΑ ΞΗΡΑ ΥΓΡΑ ΣΠΙΡΟΜΕΤΡΑ Σταθερά - Φορητά σπιρόμετρα Ακρίβεια: ± 3% Εκπληρώνει τους όρους της ATS (Otulana BA et al., 1990; Dirksen A. et al., 1996; Pollard AJ et al., 1996) Βαθμονόμηση με σύριγγα των 3 λίτρων (υποδείξεις κατασκευαστή)

 ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ Σπιρομετρήσεις: Σύμφωνα με οδηγίες (π.χ. Αμερικανική Θωρακική Εταιρεία, ATS, 1995 Am. J. Respir. Crit. Care Med. 152: ) και χρήση του ίδιου πρωτοκόλλου μέτρησης με αυτού των προβλεπόμενων τιμών που χρησιμοποιήθηκε Συμπλήρωση λεπτομερούς (ανώνυμου) ερωτηματολογίου προσωπικών χαρακτηριστικών, μέτρηση ύψους Οι εξεταζόμενοι απέχουν από προπόνηση τουλάχιστον για 12 ώρες, μείωση της FVC μετά από έντονη άσκηση (Maron et al., 1979) Εκτέλεση τριών μετρήσεων, επανάληψη αν υπάρχει διαφορά άνω των 0, 2 λίτρων (μεταξύ μεγαλύτερης και δεύτερης μεγαλύτερης τιμής) Καταγραφή της μεγαλύτερης τιμής που μετρήθηκε

 ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ Αναπνεόμενος όγκος αέρα (V T ) είναι ο όγκος αέρα που εισπνέεται ή εκπνέεται με κάθε φυσιολογική αναπνοή και η ποσότητά του είναι περίπου 500ml Εφεδρικός εισπνεόμενος όγκος ή συμπληρωματικός όγκος (IRV) είναι ο επιπλέον όγκος αέρα που μπορεί να εισπνευστεί, πέρα από τον αναπνεόμενο και συνήθως είναι ίσος με ml περίπου Εφεδρικός εκπνεόμενος όγκος (ERV) είναι ο όγκος αέρα που μπορεί να εκπνευστεί επιπλέον, με έντονη εκπνοή μετά το τέλος της εκπνοής του αναπνεόμενου όγκου αέρα. Φυσιολογικά ο όγκος αυτός είναι περίπου ml Υπολειπόμενος όγκος (RV) είναι ο όγκος αέρα που εξακολουθεί να μένει μέσα στους πνεύμονες μετά την εντονότερη δυνατή εκπνοή. Ο όγκος αυτός είναι κατά μέσο όρο ml

 ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΙ ΟΓΚΟΙ FVC: Δυναμική ζωτική χωρητικότητα (Forced Vital Capacity), ο όγκος του αέρα που αποβάλλεται ύστερα από μια δυναμική εκπνευστική προσπάθεια που αρχίζει από το επίπεδο της TLC και τελειώνει στο επίπεδο του RV ή ο όγκος που μπορεί να εκπνευστεί με τη μεγαλύτερη προσπάθεια μετά από τη μεγαλύτερη δυνατή εισπνοή. Σε φυσιολογικά άτομα είναι ίση με τη VC (Ζωτική Χωρητικότητα) FEV 1 : Μέγιστος εκπνεόμενος όγκος σε 1 (Forced Expiratory Volume in one second), ο όγκος αέρα που εκπνέεται 1 μετά την αρχή μιας δυναμικής ζωτικής χωρητικότητας. Μετρά τη ροή του αέρα, καθώς συσχετίζει τον εκπνεόμενο όγκο προς το χρόνο FEV 1 /FVC: Ονομάζεται και δείκτης Tiffeneau και αποτελεί μέτρο αντιστάσεων των αεροφόρων οδών. Σε φυσιολογικά άτομα είναι άνω του 75% Η FEV 1 και η VC είναι οι μόνες σπιρομετρικές μεταβλητές που έγκυρα και επίμονα αντανακλούν την κατεύθυνση αλλαγής στην όλη πνευμονική λειτουργία (ATS statement, 1991)

 ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΕΣ Ολική πνευμονική χωρητικότητα (TLC) = RV + ERV + V T + IRV Ο μέγιστος όγκος αέρα ως τον οποίο οι πνεύμονες μπορούν να εκπτυχθούν με τη μέγιστη δυνατή εισπνευστική προσπάθεια ( περίπου ml) Ζωτική χωρητικότητα (VC) = IRV + V T + ERV Η ζωτική χωρητικότητα είναι ίση με το άθροισμα του εφεδρικού εισπνεόμενου, του αναπνεόμενου και του εφεδρικού εκπνεόμενου όγκου Αντιπροσωπεύει τη μέγιστη ποσότητα αέρα που μπορεί ένα άτομο να διώξει από τους πνεύμονές του αφού πρώτα τους γεμίσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό και μετά εκπνεύσει όσο μπορεί πιο πολύ. Ο όγκος της ζωτικής χωρητικότητας είναι περίπου ml Εισπνευστική χωρητικότητα (IC) = IRV + V T Ισούται με το άθροισμα του αναπνεόμενου και του εφεδρικού εισπνεόμενου όγκου αέρα Αντιπροσωπεύει την ποσότητα του αέρα (περίπου ml) που μπορεί να εισπνεύσει ένα άτομο από το επίπεδο της φυσιολογικής εκπνοής και εκπτύσσοντας τους πνεύμονές του όσο περισσότερο μπορεί Εκπνευστική χωρητικότητα (EC) ERV + V T Ισούται με το άθροισμα του αναπνεόμενου και του εφεδρικού εκπνεόμενου όγκου αέρα (περίπου ml) Λειτουργική υπολειπόμενη χωρητικότητα (FRC) = RV + ERV Ισούται με το άθροισμα του εφεδρικού εκπνεόμενου και του υπολειπόμενου όγκου. Είναι η ποσότητα του αέρα (περίπου ml) που μένει στους πνεύμονες μετά το τέλος της φυσιολογικής εκπνοής

 Αποτελεί το αναπνευστικό σύστημα περιοριστικό παράγοντα για την αθλητική απόδοση; Σε άτομα με πνευμονικές ασθένειες μπορεί να περιοριστεί η ικανότητα άσκησης ενώ σε φυσιολογικά άτομα όχι (P.Bye et al.,1983) Δεν έχει βρεθεί να είναι περιοριστικός παράγοντας στην κατανάλωση οξυγόνου (Maglischo, 1982; JF Bertholon et al.,1986) Ο πνευμονικός αερισμός δεν θεωρείται περιοριστικός παράγοντας για την επίδοση (Αυλωνίτου, 2000)

 ΠΙΘΑΝΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΓΕΝΙΚΑ Οι μηχανισμοί αύξησης δεν είναι ξεκάθαροι και οι έρευνες έχουν γίνει μόνο σε παιδιά, εφήβους ή νεαρούς ενήλικες (Cordain L. et al., 1990; Courteix D. et al., 1997) Οι διαφορές στην ένταση και τη διάρκεια της προπόνησης μπορεί να παίζουν κριτικό (αλλά μη διερευνημένο) ρόλο στους όγκους και χωρητικότητες των ενηλίκων (Cordain L. et al., 1990) Το ξεκίνημα της προπόνησης σε μικρότερη ηλικία (Cordain L. et al., 1990) ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΩΝ ΜΥΩΝ Είναι επαρκώς αποδεδειγμένο ότι οι πνευμονικοί όγκοι εξαρτώνται μερικώς από τη δύναμη των μυών (Courteix D.et al., 1997) Αυξήσεις στη δύναμη των αναπνευστικών μυών (Bachman & Horvath, 1968; Engstrom et al., 1971; Leith & Bradley, 1976; Zauner & Benson, 1981; Zinman & Gaultier, 1986; Clanton et al., 1987) Η υπερτροφία του διαφράγματος και άλλων εισπνευστικών μυών (Stuart & Collings, 1959; Maksud et al., 1971; Pherwani AV et al., 1989) Το αναπνευστικό στρες που συνδέεται με την υδροστατική πίεση συγκεκριμένα στο κολύμπι (λόγω των τεχνικών κρατήματος της αναπνοής), αυξάνει τη δύναμη των αναπνευστικών μυών (Hamilton & Andrew, 1976)

 ΠΙΘΑΝΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΛΛΟΙ ΑΝΑΤΟΜΙΚΟΙ - ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ H επιφάνεια και περίμετρος στήθους συχνά είναι μεγαλύτερη στους αθλητές (Armour J. et al., 1993) Η θεωρία των Burri & Weibel (1977), υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη των πνευμόνων προσαρμόζεται στις ανάγκες για οξυγόνο που υπάρχουν στον οργανισμό Αλλαγές στην ελαστικότητα του θωρακικού τοιχώματος και του πνεύμονα (Zauner & Benson, 1981; Clanton et al., 1987) Άμεση ανάπτυξη των πνευμόνων σε παιδιά (πολλαπλασιασμός κυψελίδων) σαν μια προσαρμοστική αντίδραση στην άσκηση, αφού οι αλλαγές στους όγκους δεν μπορούν να ερμηνευθούν από τις αυξήσεις δύναμης των αναπνευστικών μυών (Zinman R. & Gaultier C., 1986; Cordain et al., 1990) Βελτίωση της ικανότητας αντοχής του διαφράγματος (συγκέντρωση μιτοχονδριακών ενζύμων) με προπόνηση (έρευνες σε ζώα) αλλά όχι παραπάνω από 20-30% (S. Seiler, 2001)

 ΣΧΕΣΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ Επίλεκτοι κολυμβητές παρουσίασαν πολύ υψηλούς δείκτες αναπνευστικής ικανότητας (Eady, 1974) Άνδρες διεθνείς κολυμβητές είχαν ανώτερη FEV-1 (Doherty M. & Dimitriou L., 1997) Συσχέτιση της VC με την επίδοση (Χούμας, 1996; Παβλίσεβιτς, 2002) Η συσχέτιση VC με VO 2 max (l/min) είναι υψηλή αλλά όχι με VO 2 max εκφραζόμενη σε σχέση με το μέγεθος σώματος (Maglischo E., 1993) Θετική συσχέτιση της VC με την φυσική πλευστότητα των κολυμβητών (Gagnοn & Montpetit, 1981; McLean & Hinrichs, 1998, 2000) και αρνητική με τη φυσική ροπή, που λειτουργεί βυθίζοντας τα πόδια (Zamparo et al., 1996) Συσχέτιση της FVC με δείκτες κολυμβητικής κατάστασης σε ηλικίες ετών (0. 93) (Boulkakova, 1984)

 Σε κάποιες περιπτώσεις, παρατηρήθηκε μείωση της VC και της δύναμης των αναπνευστικών μυών μετά από μαραθώνιο σε χαμηλές θερμοκρασίες (Mahler D.A. & Loke J., 1981) Ευρήματα της Αμερικάνικης Ολυμπιακής Επιτροπής (μέσω ερωτηματολογίων) έδειξαν ότι 117 από 700 αθλητές που συμμετείχαν στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα (1996) είχαν αναπνευστικά προβλήματα Αναπνευστικά προβλήματα στους κολυμβητές οφείλονται πιθανώς στην εισπνοή μορίων χλωρίου (World Congress on Lung Diseases) Στα παιδιά υπάρχει μια δυσανάλογη ωρίμανση μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του πνεύμονα (De Troyer et al., 1978; Hibbert et al., 1984). H προπόνηση κολύμβησης μπορεί να εξασθενήσει τη δυσανάλογη αυτή ανάπτυξη του αναπνευστικού, εναρμονίζοντας την ανάπτυξη των αεροφόρων οδών και των κυψελιδικών χώρων (Courteix D. et al., 1997)

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η μεγιστοποίηση της απόδοσης στον αθλητισμό εξαρτάται από την υψηλή VO 2max, το υψηλό ΑΤ και υψηλή δρομική οικονομία. Η εργομετρική αξιολόγηση της αερόβιας απόδοσης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της επιστημονικής υποστήριξης των αθλητών και αθλητριών στο σύγχρονο αθλητισμό.